νερό και λειτουργούν ως ενυδρείο. Μέσα σε αυτά, τοποθετούνται τα πράσινα φύκια και το χρώμα του νερού μετατρέπεται σε βαθύ πράσινο. Ο Μάρτιν Κέρνερ, ο αρχιτέκτονας του πρωτότυπου αυτού κτιρίου από την κατασκευαστική εταιρεία SSC του Αμβούργου είναι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα της δουλειάς του.
Τα φύκια τοποθετούνται στην πρόσοψη του κτιρίου όταν είναι ακόμη πολύ μικρά. Για να ευδοκιμήσουν χρειάζονται διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό προέρχεται από εκπομπές αερίων που διοχετεύονται στο χώρο όπου αναπτύσσονται τα φύκια από το λεγόμενο «κέντρο ενέργειας», ένα δωμάτιο στο ισόγειο του πενταώροφου κτιρίου.
Αποθήκευση ενέργειας
Τα τμήματα που καλύπτονται από συστάδες φυκιών στην πρόσοψη του κτιρίου θα χρησιμεύουν όχι μόνο ως ενεργειακοί «αντιδραστήρες» αλλά και ως ηλιακές μονάδες. Ο ήλιος θερμαίνει το νερό και μέσω ενός μετατροπέα η ενέργεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του κτιρίου. Στα επόμενα σχέδια του Κέρνερ και των συνεργατών του είναι να ενσωματώσουν μικροσκοπικά ηλιακά κύτταρα στην γυάλινη πρόσοψη του κτιρίου. Με τον τρόπο αυτό, το υβριδικό «πράσινο» θα παράγει βιομάζα και θερμότητα και την ίδια στιγμή ενέργεια απολύτως φιλική προς το περιβάλλον.
Ελπιδοφόρες ιδέες για «πράσινες» κατασκευές από την Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής IBA στο Αμβούργο Ελπιδοφόρες ιδέες για «πράσινες» κατασκευές από την Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής IBA στο Αμβούργο.
Η ιδέα αυτή αναπτύσσεται ακόμη σε πειραματικό επίπεδο και θα αργήσουμε να δούμε στην αγορά αντίστοιχες κατοικίες ή χώρους προορισμένους για επαγγελματικούς σκοπούς. Οι αρχιτέκτονες όμως που εργάζονται στο πρότζεκτ είναι αισιόδοξοι. «Στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να δούμε πόση θερμότητα και βιομάζα παράγει το κτίριο αυτό και πόση από αυτή τη βιομάζα μπορούμε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουμε για να αντλήσουμε ενέργεια» τονίζει ο Κέρνερ.
Προς το παρόν η μεταφορά της ιδέας αυτής στην καθημερινότητα κρίνεται μακρινή αλλά και αρκετά δαπανηρή. «Στην πράξη ένα τέτοιο σπίτι θα κόστιζε ακόμη πολύ» αναφέρει ο Κέρνερ και αναλύει: «Η πειραματική μονάδα στο Αμβούργο διαθέτει αντιδραστήρα 200 τετραγωνικών μέτρων και αυτό είναι το ελάχιστο μέγεθος με το οποίο θα έπρεπε να ξεκινήσει κανείς. Μεγαλύτερα κτίρια θα χρειάζονταν και μεγαλύτερες προσόψεις. Σε μία τέτοια περίπτωση το κόστος θα ήταν ακόμη πιο υψηλό».
Πηγή: DW
