Σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη
οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες αποτελούν την αιχμή της συγκομιδής για
εναλλακτική ενέργεια. Καλλιεργώντας φωτοσυνθετικά κύτταρα κλεμμένα από
την τροφή τους και χρησιμοποιώντας τα συστατικά που παράγουν αυτά τα
μοναδικά όμορφα πλάσματα έχουν εξελιχθεί σε “φωτοσυνθετικά φυτά”.
Σε αντίθεση με τους διόλου ελκυστικούς, λεπτούς καφέ
γυμνοσάλιαγκες που συναντάμε στον κήπο μας, οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες
συγκαταλέγονται στα πιο μοναδικά και μορφολογικά ποικίλα ζωικά είδη της
Γης. Μπορεί να τους δει κανείς να έρπονται σε βράχια, σε φύκια,
σφουγγάρια και κοράλια από τις πολικές περιοχές μέχρι τις τροπικές.
Περίπου 3.000 είδη θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων έχουν περιγραφεί παγκοσμίως.
Παρότι δεν διαθέτουν κέλυφος... στην ουσία πρόκειται για μαλάκια, συγγενικά προς τα μύδια, στρείδια, τα καλαμάρια και τα σαλιγκάρια. Και παρότι η έλλειψη κελύφους έχει δώσει στους θάλασσιους γυμνοσάλιαγκες την ελευθερία να ανπτύσσουν εδικά σχήματα στη μορφή τους και λαμπερά χρώματα αποτελούν δελεαστικό θήραμα για άλλα ζώα.
Γενικά η μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε τροφή μέσω της φωτοσύνθεσης είναι ικανότητα των φυτών που τα ξεχωρίζει από τα ζώα. Σε τροπικά κλίματα, κοράλια και άλλα αποικιακά ζώα έχουν μια συμβιωτική σχέση με τα μικροσκοπικά φύκια που είναι γνωστά ως “zooxanthellae” και έχουν αναπτύξει μεθόδους καλλιέργειας του συκγκεριμένου φυκιού στο σώμα τους προκειμένου να επωφεληθούν τα σάκχαρα που παράγουν.
Δύο ομάδες θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων έχουν προχωρήσει αυτή την ιδέα ένα βήμα παρακάτω.
Σύμφωνα με τον δρ. Μπιλ Ρούντμαν ζωολόγο ασπόνδυλων από το Μουσείο της Αυστραλίας, επειδή η μία ομάδα είναι χορτοφάγα και η άλλη κρεατοφάγα έχουν αναπτύξει διαφορετικές μεθόδους να αιχμαλωτίζουν φωτοσυνθετικά πλαστίδια (όπως οι χλωροπλάστες) από το φαγητό τους και να τα βάζουν να μετατρέπουν το ηλιακό φως σε θρεπτικά συστατικά.
Πληροφορίες από ABC Science
